โดยปกติเวลาไปต่างจังหวัด จะไปเที่ยวหรือด้วยเหตุผลอะไรก็แล้วแต่ พอกลับมาผมมักจะเล่าเรื่องที่ได้พบเจอพร้อมทั้งลงรูปที่บันทึกมาประกอบกันเป็นเรื่องราว ไม่บ่อยนักที่ผมรู้สึกไม่อยากเขียนไม่มีอะไรจะเขียนหรือไม่รู้จะเขียนอะไร ไม่ใช่หมดภูมิหรือสมองตื้นเขินไปด้วยตะกอนขยะ แต่ในบางคราวอยากลงแค่ภาพอยากให้ผู้เข้ามาชมเสพโดยเสรีไม่มีบทความใดๆ มาชี้นำ ล่าสุด อารมณ์นี้เกิดขึ้นอีกครั้งหลังจากไปเยือนเกาะเหลาเหลียงแห่งเมืองตรัง เอาเป็นว่าผมลงภาพเหลาเหลียงให้ดูไปพร้อมๆ กับรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ ที่พอจะอธิบายได้ (ใครบางคนบอกว่า “ผมขี้เกียจ” ผมปฏิเสธทันควันว่า “เปล่า ผมไม่ได้ชี้เกียจแต่ผมไม่อยากเขียน” )
เกาะเหลาเหลียงในวันฟ้าหลัวเนื่องจากคืนที่ผันผ่านมีม่านฝนตกลงมาด้านซ้ายคือเหลาเหลียงพี่หรือเหลาเหลียงใต้ ด้านขวาคือเหลาเหลียงน้องหรือเหลาเหลียงเหนือ
บล๊อกเกอร์สาวจากสดุดตา
ป่าเปลี่ยนสีที่เหลาเหลียงเหนือ
ทัศนียภาพเกาะเหลาเหลียงใต้หรือเหลาเหลียงพี่
เรือประมงที่เกาะเหลาเหลียงใต้
เต็นท์ที่พักภายใต้เงาสนบนเกาะเหลาเหลียงเหนือ
เต็นท์ใต้เพิงผาบนเกาะเหลาเหลียงเหนือ
ห้องน้ำมีดีไซน์บนเกาะเหลาเหลียงเหนือ
อย่าถามว่าน้ำใสมั๊ย นี่ขนาดฝนเพิ่งตกไปเมื่อคืน
มองเห็นเกาะเภตรา อยูาทางด้านข้าง เยื้องไปทางด้านหลังเล็กน้อย
มีนางนวลฝูงหนึ่งอาศัยอยู่ทางด้านหลังเกาะเหลาเหลียง
เกาะเหลาเหลียงอยู่ในความดูแลของอุทยานแห่งชาติหมู่เกาะเภตรา จังหวัดตรัง
