ทุ่งบัวตองที่แม่แจ่ม (18 เฟรม)

ผมย้อนกลับไปย้อนกลับมาในเมืองเล็กๆ กลางหุบเขา ครั้งนี้มีจุดประสงค์อยู่ที่งานจุลกฐินวัดบ้านทัพหรือวัดทัพ แต่ก่อนถึงวันงานและหลังวันงานผมกับพรรคพวกแวะไปหลายที่หลายถิ่น ทั้งกลางป่าชื้นไปดูน้ำตกไหลริน ไปสัมผัสดวงตะวันริมผา แวะนาข้าว จากเช้าจนบ่ายเที่ยวตามใจไปในทุ่งบัวตอง 

น้ำตกห้วยทรายเหลือง

วันแรกผมกลับไปที่น้ำตกห้วยทรายเหลือง น้ำตกขนาดกลางที่ผมรักถึงหลงใหล และที่อยู่ไม่ห่างกันไม่ไกลมากนักคือน้ำตกแม่ปาน การเข้าไปเยือนน้ำตกแม่ปานต้องเดินเท้าจากถนนลาดยางสู่ทางดินดิบสายแคบ ระหว่างทางมีน้ำตกขนาดเล็กสองสามแห่ง มีดอกเทียนดอย ดอกรุ้งฟ้าผลิบานเป็นระยะๆ ส่วนน้ำตกแม่ปานนั้นเป็นน้ำตกสายเล็กแต่สูงกว่าร้อยเมตร รินไหลลงมาจากผาสูงร่วงลงสู่แอ่งแคบก่อนรินไหลหายลับไปกลับผืนป่า

ธารน้ำตกระหว่างทางเดินไปน้ำตกแม่ปาน

ดอกเทียนระหว่างทางเดินไปน้ำตกแม่ปาน

น้ำตกแม่ปาน

ทั้งน้ำตกห้วยทรายเหลืองและน้ำตกแม่ปานมีต้นน้ำจากกิ่วแม่ปานบนดอยอินทนนท์ ทั้งสองสายกลายเป็นเลือดเนื้อเชื้อเดียวกันในตอนที่หลอมรวมเป็นลำน้ำแม่แจ่มซึ่งเป็นสายน้ำสาขาสำคัญของลำน้ำปิง และลำน้ำปิงก็เป็นแม่น้ำสาขาสำคัญของเจ้าพระยา นับว่าวันนี้เรามาคาราวะต้นน้ำถึงแดนดินถิ่นขุนเขาที่นักท่องเที่ยวทั่วไปไม่ใคร่รู้จัก

สายหมอกกับขุนเขาบันทึกภาพบนดอย บ้านบนนา

รุ่งเช้า เราออกเดินทางตั้งแต่ฟ้ายังไม่สาง ขึ้นไปดักแสงแห่งวันใหม่บนขุนเขาเขตบ้านบนนา ทว่ามันเป็นไปอย่างที่คาดคิด คือเราไม่มีโอกาสเสพสัมผัสดวงอาทิตย์วันใหม่เพราะม่านหมอกปกคลุมท้องนาผืนป่าและเมืองแม่แจ่มจนขาวโพลนไปหมด สุดท้ายได้แต่ยิ้มและบอกตัวเองว่าคงต้องมาอีก มาอีก และมาอีก

บัวตองริมทาง บ้านบนนา

รถโฟวีลของ “เป็ก” ชายหนุ่มอารมณ์ดีพาเราไต่ความสูงชันไปบนทางแคบเล็ก ผ่านผืนป่าอนุรักษ์ ไร่กะหล่ำไร่ข้าวโพดในหุบเหว ผ่านแปลงเกษตรของมหาวิทยาลัยแม่โจ้ที่บ้านทุ่งหญ้า ระหว่างทางมีบัวตองเบ่งบาน มีความเหน็บหนาวโอบกอด และไม่น่าเชื่อว่าในหุบเขาไกลโพ้นมีโรงเรียนและวัดคริสต์นามเซนต์โยเซพปลูกสร้างกลางป่า นับเป็นโรงเรียนน่าเรียนที่สุดแห่งหนึ่งครับ

ทัศนียภาพขุนเขา บ้านทุ่งหญ้า

ไร่พืชผักในหุบเขา บ้านทุ่งหญ้า

เส้นทางจากบ้านทุ่งหญ้าไปบ้านแม่ลอง ช่วงแรกเป็นถนนลาดยาง

ถนนช่วงสุดท้ายก่อนถึงบ้านแม่ลองเป็นถนนสีฝุ่นคดโค้งสูงชัน

จุดชมวิวก่อนถึงบ้านแม่ลอง

นาขั้นบันไดในหุบเขา บ้านแม่ลอง

เวลาผ่านไป เส้นทางลาดยางเปลี่ยนเป็นลูกรัง กว้างเป็นแคบ บัวตองยังคงเบ่งบานเป็นสายธารแห่งความเพลิดเพลิน กระทั่งถนนมาสิ้นสุดที่บ้านแม่ลอง ณ ที่นี้ มีบ้านไม้เรียงรายอยู่ริมผา มีสายธาราส่งเสียงอยู่ในหุบเบื้องล่าง มีนาข้าวขั้นบันไดกว้างไกลสุดตา

บ้านแม่ลองปลูกสร้างตามไหล่เขา บางจุดมีบัวตองเบ่งบานลานตา

แม้ข้าวถูกเก็บเกี่ยวไปแล้วแต่ทัศนียภาพเบื้องหน้ายังแสดงความงามให้เราเห็นเด่นชัด ที่น่าสนใจคือมีบัวตองตกดอกสีเหลืองเรืองรอง รองรับแสงตะวันยามสายไปถึงเที่ยง บ่ายไปถึงเย็น บัวตองเป็นดอกไม้สวยและแข็งแรง บานนานเป็นเดือนแม้บัวตองที่นี่ไม่ได้บานเป็นทุ่งขนาดใหญ่แบบดอกบัวตองที่ดอยแม่อูคอ จ.แม่ฮ่องสอน แต่มันบานตามไหล่ถนนเป็นสายยาว ประกอบกับในหุบเขาบ้านแม่ลองก็มีอีกบัวตองจำนวนหนึ่ง มันจึงเป็นทุ่งบัวตองใหม่ในนิยามการเดินทางท่องเที่ยว

จุดชมวิวสวนป่า องค์การอุตสาหกรรมป่าไม้ รอยต่อแม่แจ่ม-ฮอด

แสงสุดท้ายหายลับไปกับขุนเขา บันทึกภาพที่สวนป่า องค์การอุตสาหกรรมป่าไม้

การเดินทางมาครั้งนี้ผมได้ประโยชน์หลายอย่าง คือได้พบเห็นนาข้าวขั้นบันไดแห่งใหม่ (ปกติรู้จักแต่ที่บ้านบงเปียง) ได้สัมผัสสายน้ำแม่ปาน ได้ตามตำนานจุลกฐินที่งดงามและน่าเลื่อมใส ไม่แปลกใจตัวเองเลยว่าทำไมถึงมาแม่แจ่มได้สองสามหนในรอบไม่กี่เดือน เป็นเพราะเมืองอุดมแห่งนี้มีธรรมชาติรอบด้าน มีวัดวาอารามรอบตัว มีทุ่งนากว้างใหญ่ ผู้คนมีหัวใจขาวสะอาด เป็นเมืองประหลาดที่ชอบมอบความสุขให้คนแปลกหน้า ที่นี่คือแม่แจ่ม ที่นี่คือแอ่งความสุข ท่องเที่ยวคราวนี้ไม่ถึงกับสำลักแต่อิ่มเอมเกินพอ

ช่วงนี้ชาวนาเก็บเกี่ยวพืชผล

หมายเหตุ

ไว้มาเล่าเรื่องวัดกับจุลกฐินให้ฟังในครั้งหน้าครับ
บ้านแม่ลอง อำเภอแม่แจ่ม จังหวัดเชียงใหม่

        จากแม่แจ่มไปบ้านแม่ลอง ระยะทางประมาณ 38 กิโลเมตร ต้องใช้รถ 4x4 เพราะเส้นทางคดโค้งสูงชัน ทางช่วงครึ่งหลังเป็นลูกรัง